داروي آتنولول از دسته داروهاي مسدد گيرنده بتا است. سبب كاهش تعداد ضربان قلب شده و جهت درمان فشار خون به صورت مونوتراپي يا به همراه ساير داروهاي كاهنده فشار خون استفاده مي گردد. بسياري از پزشكان ترجيح ميدهند از يك مهار كننده گيرنده بتا-۱ جهت درمان فشار خون يا آنژين پايدار مزمن در بيماران با بيماري انسداد مزمن ريوي يا ديابت مليتوس نوع يك استفاده كنند. اشكال دارويي آتنولول شامل قرص هاي 50ميلي گرمي و 100 ميلي گرمي است. جذب آتنولول از دستگاه گوارش ناقص است و بعد از تجويز خوراكي 50 درصد آن جذب مي شود. جذب كم اين دارو از دستگاه گوارش به علت ماهيت هيدروفيل اين داروست كه باعث افزايش حلاليت آن در مايعات دستگاه گوارش شده ولي عبور از غشاد دستگاه گوارش را با مشكل مواجه مي كند و در نتيجه منجر به كاهش فراهمي زيستي اين دارو به نصف دوز تجويزي شده است. بعلاوه اتصال دارو به پروتئين هاي پلاسما كم است و نيمه عمر پلاسمايي آن ۶ تا ۸ ساعت است. اشكال دارويي آهسته رهش چند واحدي نسبت به سيستم هاي تك واحدي روز به روز اهميت بيشتري پيدا مي كنند. اين اهميت ناشي از رفتار اين سيستم ها در دستگاه گوارش مي باشد. ميكروانكپسولاسيون به عنوان فرايندي تعريف مي شود كه در طي آن يك روكش نازك بر روي ذرات دارو ايجاد مي گردد. به زبان ساده ميكروكپسول كره كوچكي است كه در اطراف آن ديواره يكنواختي پوشانده شده باشد. اندازه ميكرو كپسول ها در محدوده 5 تا 5000 ميكرون مي باشد. روكش ايجاد شده مي تواند سرعت آزاد سازي دارو, محل آزاد سازي دارو و خصوصيات فيزيكي آن را دچار تغيير كند. بنابراين مي توان با تهيه يك شكل دارويي چند واحدي مانند ميكروكپسول از آتنولول رهش اين دارو در دستگاه گوارش را به تاخير انداخت. با رهش آهسته دارو غلظت موضعي دارو كاهش مي يابد به اين علت كه مقدار كمي از دارو در واحد زمان در سطح بيشتري از دستگاه گوارش پخش مي شود درنتيجه سبب افزايش جذب دارو از دستگاه گوارش مي شود و ميزان فراهمي زيستي دارو افزايش مي يابد. بعلاوه دفعات تجويز دارو نيز كاهش مي يابد و سبب افزايش راحتي و پذيرش براي بيماران مي شود و همچنين باعث مي شود سطح سرمي دارو ثابت بماند و از عوارض جانبي دارو مثل برادي كاردي يا افت فشار خون و غيره كه ممكن است در اثر تجويز قرص هاي آتنولول كه رهش سريع دارند پيش بيايد جلوگيري مي كند.